Patrzeć oczami Boga: porozmawiaj z Tatą

Patrząc na piękny widok, odpoczywamy. Stojąc u szczytu góry, spoglądając na bieg strumienia, kołysząc się wzrokiem po morskich falach, czujemy prawdziwe spełnienie. Oczy („zwierciadło duszy”), chłoną obraz i przesyłają go do serca, w którym pojawia się boży pokój. Czujemy się spełnieni i wolni, a problemy z którymi przyszliśmy, wydają się mniej ważne. Dusza rozmawia z bożym duchem, który własną Ręką stworzył wszystkie elementy przyrody, uznając je jako dobre (Ks. Rodz.). Wówczas dociera do nas, że patrzeć Jego Oczami, to patrzeć z Miłością na swoje dzieła. Ale jakże trudno jest nam patrzeć z miłością na drugiego człowieka.

Jako chrześcijanie powinniśmy starać się dostrzegać i odnajdywać Boga w Jego dziełach a koroną tych dzieł jest przecież człowiek. Jakże trudno jest patrzeć z  miłością w oczy obcemu człowiekowi, jak trudno jest dostrzec w nich Stwórcę! Ba, zwykle nie przychodzi nam to nawet przez myśl. Może poza wyjątkiem znaku pokoju, przekazywanego podczas mszy św.

Tymczasem miłość zawarta w tym spojrzeniu, miłość do drugiego człowieka jest sercem naszej wiary. Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący (1 Kor 13). Spojrzenie z miłością wyklucza agresję i złość, wyklucza niechęć i obojętność. Obdarza zaufaniem i bożym błogosławieństwem. Jest niczym boża dłoń, wyciągnięta do drugiego człowieka.

Powiecie: Jak mamy tak patrzeć, skoro jesteśmy zmęczeni, udręczeni życiem, codziennym zabieganiem, zniewoleni własnymi nałogami i pragnieniami, pełni złości na władze, rodzinę, sąsiada. Jak mamy tak patrzeć, skoro czujemy w sobie gniew i niespełnienie, skoro tak naprawdę samych siebie już nie kochamy…

Spojrzenie z miłością nie jest czymś, co trzeba robić na siłę. Ono wypływa z naszej duszy. Jest łaską daną nam w Duchu Św. A zaczyna się od osobistego spotkania ze Stwórcą we własnym sercu.

Jeśli czujesz się źle, nie kochasz samego siebie i dlatego nie lubisz innych to znak, że powinieneś iść porozmawiać z Tatą. Tylko ty i On, rozmowa w cztery oczy. Pokonać strach, odrzucić na bok wątpliwości i wezwać go do swego serca.

Aby to zrobić, musisz choć na chwilę odciąć się od zgiełku tego świata. Znajdź piękne miejsce na łonie przyrody, gdzie w ciszy, sycąc oczy i karmiąc ducha pięknem bożego stworzenia, będziesz mógł posłuchać głosu twego serca, przez które On ci odpowie. I uwierz mi, On odpowie na pewno. Bo nie ma takiej siły, która by cię odłączyła od Stwórcy. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ³⁹ ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym (List do Rzymian 8:38-39).

Zanim ty pomyślałeś o Nim, On miał dla Ciebie gotowe rozwiązanie.

Idź, porozmawiaj z Tatą.