Kościół ponad podziałami

Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; ²¹ aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. ²² I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. ²³ Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.

(J 17, 20-23) 

W objęciach naszego Pana jest tylko Miłość, nie ma żadnych podziałów. Jezus nie umarł po to, by ktoś wziął sobie jego rękę, inny głowę ale całego siebie dał  za nas w ofierze. Jeśli masz prawdziwą relację z Jezusem, nie myślisz o podziałach, nie tworzysz kolejnego kościoła. Chodzisz w Jego światłości, która równo dotyka wszystkich.

Jego Miłość łączy. Jego rany jednoczą. Jego Duch mówi do wielu, małych i dużych, prostych i uczonych, na wszystkich kontynentach, "ożywia wszystkich wierzących…” (Dz 4,32a). Ważne jest otwartość serca na naukę Pana.

"W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: "Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać." 

 (J 14,23)

Jeśli uważasz się za lepszego chrześcijanina, który zna jedyną prawdę - to chodzisz w pysze. Jego łaska jest ponad podziałami - tak samo ożywia każdą gałązkę winnego krzewu. Może myślisz, że tylko w twoim kościele jest "prawdziwa wiara", jedyna recepta na wzrost duchowy, to odcinasz się od życiodajnych soków Wiary w nieograniczoną Miłość naszego Pana, który pragnie i jest Jednością.

Mądrość Boża nie kieruje się ludzką logiką. Jego Duch spoczywa na kim chce i kiedy chce. On widzi nasze serca i poznał nas, zanim jeszcze się narodziliśmy. Niczym najlepszy pasterz, On sam wychodzi nam na spotkanie, bierze na ramiona i prowadzi do owczarni. Dlatego prośmy słowami pieśni:

Jak ten chleb, co łączy złote ziarna,
tak niech miłość złączy nas ofiarna.
Jak ten kielich łączy kropel wiele,
tak nas, Chryste, w swoim złącz Kościele.
O, Pasterzu, zgromadź w jednej swej owczarni
zabłąkane owce, które giną.
W jeden Kościół zbierz na nowo i przygarnij,
byśmy jedną stali się rodziną.